-elbet yeteri kadar çalışmak kaydıyla-
“Eğer siz (Uhud’da) bir yara aldıysanız bilin ki o topluluk da benzeri bir yara almıştı.
O günleri biz insanlar arasında döndürüp duruyoruz ki Allah gerçek müminleri ortaya çıkarsın ve uğrunda şehitleri olsun diye.
Allah, zalimleri sevmez.”
(Al-i İmran,140)
*
Evet!
Yenilgiler ve zaferler sırayladır.
Şimdi İslam ümmetinin payına yenilgi düşmektedir.
Çünkü ümmet olarak payımıza yenilgi düşecek kadar çalışıyoruz.
Ve paylarına zafer düşecek kadar çalışanlar ümmeti yenilgi üzerine yenilgiye uğratıyorlar.
İşte kanayan yaramız olan Filistindeki durumumuz!
Sadece çetele tutuyor…
Göz yaşı döküyor…
Ah ile vah ile dizlerimizi dövüyor…
Hiç olmayan ‘uluslararası hukuktan’ bahsediyor…
Kurulduğu günden beri hiçbir yaptırım gücü olmayan ve Amerika’nın güdümünde olan BM’den medet umuyor…
Ve bol bol kınıyoruz…
Acılı soslu kınamalar…
*
Kanamalardan ve kınamalardan kurtulabilmemiz için İki dünya savaşından da yenilgi ile çıkan Almanya kadar üretmeliyiz.
Neyi mi?
Piyasa değeri olan bilgiyi…
O bilgiye dayalı teknolojiyi…
O teknolojiye dayalı eşyayı…
O eşyaya dayalı hizmeti…
Evet…
Biz bu dörtlüyü Almanya kadar ürettiğimiz gün…
Amerika değil Doğu Akdeniz’e gelmek…
Akdeniz’e adım atamaz!
*
Nereden mi başlamalıyız?
Eğitimden!
Dışı hoş içi boş diploma üreten eğitimden başlamalıyız işe…
Hayatın gerçeklerinden uzak…
Hayatta hiç karşılığı olmayan…
Bol diplomalı işsizler ordusu üreten bir eğitim sistemiyle ne piyasa değeri yüksek bilgiyi ne de o bilgiyi basamak edinen diğer üretimleri yapamaz ve asla yeteri kadar güçlü olamayız…
Yeteri kadar güçlü olamayınca da Amerika’nın ve güdümündekilerin tasallutundan kurtulamayız.
Bu kadar açık ve acı bir gerçek…