Sirkeyi sirke yapan iki element. Meyve ve su, biz meyvelerden elmayı seçelim. Yolun başında elma ve su onlar sadece, elma ve su, sonra bir kapta birleşiyorlar. Aynı ortamda bulunmalarından, mütevellit bir birinden etkilenerek bir yol almaya başlıyorlar.

Elma köpürüyor bir süre başlarda, alışmaya çalıyorlar bu birlikteliğe belki.. Köpürmeyen elma yok, az yada çok muhakkak köpürme gözlemleniyor, dışarıdan kötü birşey gibi gözükse de; kararınca olan köpürme de akibet hep şifaya gider. Su da artık su değil, olmazsa olmazı olan renginden, şeffaflığından ödün veriyor mesela, ikisi içinde bir fedakarlık ve bir değişim söz konusu, şifaya giden yolda değişim ve fedakarlık şart.

Beraber yol almaya devam ediyorlar, elma sakinleşiyor bir süre sonra teslim ediyor kendini suya, suyun tadı da değişti artık, ikisi de başka bir kimlikte, süreç tamamlandığında elma elma değil şekeri yok artık, su hiç su değil rengi ve tadı gibi zaman miktarından da birşeyler götürdü, ama bu yolculukta sonuçta ikisi bir kapta şifaya dönüştü, şifa ne güzel bir son.

Tabi her meyve ve su şifaya dönüşmüyor.. Meyve ve su kef atabiliyor bu etkileşiminden bir el temizliyor kefi, karıştırmaya devam edip aralarını iyi etmeye çalışıyor. Bol oksijen de lazım biliyor o el, belki yerini değiştiriyor kabın, sonra düzeliyor ve ana yapıyor, bazen tecrübeli bir el tarafından gerektiğince müdahale şart, az bir müdahale ile şifa geliyor o kaba yine, bazen de defalarca kef atıyor sirke, her zaman herşey yolunda gitmeye biliyor, her meyve ve her su uyum sağlamaya biliyor, kim bilir hangi sebepten, yada diyelim ki bir takım sebeplerden, elma ve su ayrı ayrı kaliteli olsalar bile, ola biliyor bu. Veya birinin kalitesinin düşüklüğü diğerinin şifaya dönüşmesine engel olabilip kef ve hatta küf attırıyor. Israrla kef ve küf yapan sirke den de hayır gelmiyor. Şifa olmuyor, biliyor o el ve döküyor sirkeyi niyet şifa iken akibet hüsran olabiliyor.

Hayat bu herşey mümkün, tüm birlikteliklerin şifaya dönüşmesi o Şifanın cennete taşması temennilerimle! ☺ Vesselam.