Şüphesiz kapitalist sistem seküler felsefenin bir ürünüdür. Kapitalizmdeki daha fazla ve sadece kendisi için kazanma dürtüsü toplumun harcı olan aileyi gözden düşürmüştür. Oysa aile demek fedakârlık demektir, başkası için yaşamak demektir, bölüşüm demektir. Kapitalist felsefede bunların hiçbirisinin karşılığı yoktur. İnsanlar evlenmekten bile kaçınmaktadırlar. Zira evlilik kadın için çocuk, dolayısıyla ayak bağı demektir. Erkek için de eş öyle… Herkes için olmasa da birçok kişi için durum böyledir ve batıda büyük bir sosyal bir sorun olarak belirmiştir. Bu yüzden nüfusu azalan, nüfus ithal etmek zorunda kalan, yaşlanan ve yaşlanınca terkedilen bir sosyal ilişki doğmuştur bu medeniyyette…

Doğum oranları son derece düşüktür. Doğumların birçoğu gayrimeşrudur.

Gayri meşru olmasa bile aile mefhumunun zayıflığı nedeniyle anneler de kendilerini çalışmak zorunda hissettiklerinden çocuklar aile sıcaklığı ve ortamında değil kreşlerde büyütülmektedir. Kimisi de gayri meşru olarak edindiği çocuğa bakamayacağını düşünerek büyütülmesi için devlete teslim etmektedir. Aile mefhumunun hala farkında olmayan batı, nüfus artışına bir çözüm olarak bunu teşvik de etmektedir. Örneğin Almanya’da böyle bir uygulama vardır; siz doğurun bize teslim edin, bir bakar büyütürüz… İnsanı sadece fizyolojik ihtiyaçları ile sınırlandıran kapitalizmin kendisi gibi ruhsuz yani… Oysa aile çocuk için sevgidir ve bunun kreşlerde verilmesi de mümkün değildir. Bu konuda da çaresizdir yani kapitalizm… 
devamı var...