NE YAZSAM ACABA ? BİLMİYORUM .

Bazen insan ne yazabilirim diye düşünürken bir şey aklına gelmeyebilir. Ben de şimdi aynı durumdayım. "Serhathaber"de köşe yazısı yazıp gönderiyorum. Günlerce "nutkum"tutuldu sanki! Bu durumu paydaşlarımla paylaşmak istedim. Benzer durumları her yazar ya da sizler de yaşıyor olabilirsiniz. Ben de bari konu bulamıyorum ya! Böyle bir başlangıç yaparak yazmaya başlayayım dedim, belki mevlâm nutkumuzu açar ve güzel ve de faydalı şeyler yazarım diye düşündüm.

Konu dağınık olabilir ya da yazımda konu bütünlüğü olmayabilir. Şimdiden haber vereyim.

Bir kaç gün önceydi. 70 yaşlarında "hafız-ı kelâm" emekli imam olan bir hocama rastladım. Selâm ve kelâmdan sonra bana;

-Oturduğum binanın adını sordu. İnanın aklıma gelmedi. Ayıp olmasın diye başka bir bina ismi söylemek durumunda kaldım. Ondan ayrıldıktan sonra aklıma geldi, ama ne fayda! Hocaylâ karşılaşırsam eğer bir daha, hem özür dileyeceğim hem de binanın ismininin doğrusunu söyleyeceğim. Zamanımızın hastalıklarından en önde geleni "unutmak" olsa gerektir. Özellikle yaşlandıkça hafızamız hem zayıflıyor hem de unutma pozisyonunuz artış gösteriyor.

Bilenler bilir; birinci sınıfı okutmaya başladık. Listede 30 öğrencim görünüyor. Son zamanlarda çocuklara verilen isimler çok enteresandır. Bu zamana dek hiç duymadığım isimlerle karşılaştım. Bir hafta içinde 25 ismi ve 25 farklı yüzü zor öğrendim. Enteresan bulduğum bazı isimlere örnek vermek isterim: Lina, Elisa, Esila, Hasel İlknur, Ali Asaf, Miray, Gülsenaz, Asad ...gibi. İsimlerin çoğu ise ikili isim olarak vermiş velilerimiz.

Velilerimi çok genç buldum.Nedenine gelince biz yaşlanıyoruz. Önceden çocuklarımız yaşlarında olan öğrencileri okutuyorduk, şimdi ise torunlarımız yaşındaki çocuklar öğrencilerimiz oldu. Kenan Evren'in dediği gibi, Netekim 1996-97 yıllarında Samsun-Terme-Kocaman İlkokulu 5. Sınıfta okuttuğum öğrencimin oğlu Oğuz Kaan şimdi öğrencim oldu. Enteresan bir durum. Bu arada mutlu olduğumu ifade etmek isterim. Yaşımıza rağmen şahsen performansımı iyi buluyorum. Yeni göreve başlamış gibi heyecanla göreve başladık. Rabbim bizleri ve benim gibi olanlara muvaffakiyetler nasip eylesin, hiç birimizi mahcup eylemesin inşallah.

. Son zamanlarda ilahiyatçı sıfatını taşıyan zevatlardan da "deizm ve ateizm" grubuna dahil olanlar var. Bunlardan birisiyle tanışıyor ve zaman zaman haddi aşmayacak şekilde konuştuğum ve tartıştığım biri var. Daha dündü; "diyanette iki buçuk yıl görev yaptın, senin maaşını halk vermeliydi, maaş devletten aldın, yaklaşık olarak 500 bin lira devlete borçlusun"dedi. Ben de kendisine;

-Kırk yıla yakın İmam-Hatip Liseleri'nde binlerce öğrencinin meslek derslerine gitmiştin. Kendi itirafında şimdi diyorsun ki; "o zaman sapkındım, şimdi hidayete erdim" . Kendi mantığına göre sen de binlerce kişinin "sapkınlığına" vesile oldun. Yiğitsen gel sen de bunun hesabını ver. Tekrar ifade ediyorum ki kendi ilinin topraklarını versen bu vebalden kurtaramazsın dedim. Ola ki bu söyleşiden bir ders alır.

Bu anlatımımdan hareketle önce kendi nefsimizin muhasebesini yapmalıyız

.حَاسِبُوا أَنْفُسَكُمْ قَبْلَ أَنْ تُحَاسَبُو

Hesâba çekilmeden önce, KENDİNİZİ SİZ hesâba çekin!...

Başkasının hesabı kendisine aittir. Bizde ruhsal bir hastalık haline gelmiş olsa gerektir ki; her daim başkasının kusurlarını, eksiklerini, ayıplarını...araştırıyor, bunları dillendirmekten de çok hoşlanır hale geldik. Daha çok köy ve hasabalarda bu bahsedilen insanlarla her taraf dolu. Köy ve kasabalarda yaşamayı severim. Velâkin bu dedikodu boyutu beni şahsen yoruyor. " Medeni insanlar fikirlerle, cahil insanlar kişilerle uğraşır" sözü hatırıma geldi.

Son olarak şöyle bir dua ile yazımı nihayete erdirmek istiyorum. Ya Rabbi! Bizleri servet, şehvet, şöhret düşkünlüğünden beri eyle. Ahiretini önceleyen, dünyasını tehir eden kulların zümresine de bizleri dahil eyle.Amiin...

13.09.2023

M.Cemal Tomar

Araştırmacı- Yazar