İslam medeniyeti, bir din olması hasebiyle, insanı sadece maddi ihtiyaçlardan ibaret görmez. Bireysel ihtiyaçları yanında sosyal ihtiyaçlar bakımından da geliştirdiği müesseseler vardır. Nitekim, İslam hukukunun (ekonomisinin) nisbi olarak daha etkili uygulandığı dönemlerde zenginlik tabana öylesine yayılmıştır ki, böyle bazı dönemlerde zekat verecek kimsenin bulunamadığı tarihi kayıtlarda yer almaktadır. Bugün yaşanan kişisel, sosyal, ekonomik, hatta askeri sorunların temel nedeninin; bireysel çıkar merkezli ve metafizikten uzak yaşam olan sekülerizm, insanı sadece fiziksel ihtiyaçlarla sınırlandıran materyalizm ve güçlünün ayakta kalacağı varsayımından hareket eden sosyal darwinizm olduğu batıda da kabul görmeye başlamıştır.

Sadaka taşlarına konan paranın hiç eksilmemesini düşünsenize…

Bir çok kişinin elini sadaka taşına attığı halde bir türlü bitmediğini, zira elini atanlardan bazılarının para alır bibi yaptığı halde aslında oraya para koyduğunu, ihtiyacı olanın da ihtiyacından fazlasını almamasını gözlemleyen batılı gezgin durumu kendi penceresinden izah edebilir mi… Kapitalist, seküler, materyalist ve darvinist bir insan modelinde böyle bir müessesenin işlemesi söz konusu bile olamaz.

İslam ekonomisinin birincil hareket noktası (aksiyomu) da “tevhid”tir. Tevhid, bir bütün olan İslam dininin en temel kavramıdır. Yaygın olarak bilinenin aksine sadece Allah’ın tekliğine değil, O’nun (cc) her hususta ‘tek otorite’ olduğuna refere eder. Bir başka deyişle seküler ya da laik düşüncenin aslında tam tersidir. Zira bu (seküler-laik) düşünce hiçbir şekilde “tanrısal” sınırlamayı kabul etmez. Ama İslam, bunun tam tersini, otorite-egemenlikte birinci ve tek kaynağın “Allah” olduğu ön kabulünden (aksiyom) hareket eder. Makasıd-ı Şeria’nın da birincil ve vazgeçilmez ön şartıdır. Olmazsa olmazdır bir başka deyişle… Bu aksiyomdan hareket eden insanın-müslümanın referans kaynakları pas geçmesi gibi bir alternatif yoktur. Söz konusu bu referans kaynaklar insana topluma dönük sorumluluklar da yüklemektedir.