Borç devletlere yüksek gelirliler tarafından verilmektedir. Geri ödemesi ise vergi mükelleflerden alınan vergilerle yapılmaktadır.
Zira borç nihai olarak yine vergi ile ödenir. Bu şekildeki bir işleyişin adil olduğunu savunmak mümkün gözükmemektedir.
Ayrıca böyle bir uygulama uzun dönemde devletlerin siyasi istikrarı üzerinde de olumsuz etkiler meydana getirebilmektedir.
2001 krizinde global tefeci pozisyonundaki IMF’ye müracaat etmek zorunda kalan Türkiye eli mahkum bir şekilde bu kurumdan borç para almak zorunda kalmıştı.
Sadece borç veren global bir ticari banka olmayan IMF, bu vesile ile o ülkenin ekonomik istikrarını sağlamak adına ekonomi yönetimine dolayısıyla yönetimine de karışma yetkisi elde etmektedir.
Faizli krediler üretim maliyetlerini de yükseltmektedir. Nitekim üretim risk üslenmeyi gerektirirken faiz veren taraf belli bir geliri önceden garanti etmektedir.
İşlerin ters gitmesi durumunda ise ağır iflaslarla karşı karşıya kalma durumu söz konusudur. Zira faiz bir taraftan devlet garantisi altındadır, bir yandan da ödenmemesi durumunda katlanmakta ve devlet gücü kullanılarak, yatırımcının elinde üretken ne varsa el konulmaktadır.
Dolayısıyla faizli sistem, böyle bir durumda ekonomide asıl olan üretim ve üreticiyi değil, karşılığında bir mal ya da hizmet olmayan faizi desteklemektedir.
İnsani, vicdani, iktisadi hiç bir kural tanımaz. Avını afiyetle yiyen timsah gibi timsah gözyaşı bile dökmez. Hiçbir rahatsızlık duymaz. Onun işidir çünkü bu…
Dolayısıyla faizli sistem, böyle bir durumda ekonomide asıl olan üretim ve üreticiyi değil, karşılığında bir mal ya da hizmet olmayan faizi desteklemektedir. Bu etkiler çeşitli zamanlarda kriz adı altında ekonomiye yansımaktadır.
Kısa vadede tasarrufları değerlendiriyormuş gibi gözüken faizli sistem ekonomik krizler vasıtasıyla devletlere ağır maliyetler yüklemektedir.
Ekonomilerdeki liberalleşme süreci ise bu maliyeti bir devletten diğer devlete aktarmakta, sistemi kuran büyük ülkeler lehine sonuçlar doğurmaktadır.
Global çapta güçlü ülkeler lehine sonuç doğuran bu sistem ülke içerisinde ise yine parasal durumu güçlü kişi ve kurumlar lehine sonuç doğurmaktadır.
