Dikkatimi çeken bir konu var; her görüştüğüm, ya da yeni tanıştığım önemli kişiler günümüz eleştirilerinin arasına mutlaka dini bir metinden örnekler sıkıştırıyorlar. Buna neden ihtiyaç duyulduğu sosyolojik bir vakıa..

Din, tartışmadan uzak bir alandır. Onu ancak, dini konularda ihtisası olanlar konuşabilir. Diğerlerinin görüşleri önemsenmez hatta eleştiri konusu olur. O nedenle; toplumda bilim ve mantık yerine dini hakim kılmak için ilk başvurulan metot, din sınıfı oluşturmaktır.

Bunu gerçekleştirmenin yolu ise bazı şeyleri dinselleştirip, kutsallaştırmaktan geçer. Kutsallaştırılan şeyler üzerinden oluşturulan kitleler dini tartışma alanına kapatırlar ve ilahilik/Tanrısallık üzerinden toplumun diğer kesiminin saygınlığını elde tutmaya çalışırlar.

Maalesef, islam dini , dini bir sınıf oluşmasına engel teşkil ederken günümüzdeki islam uygulamaları din sınıfı oluşturmayı baş tacı etmektedir. Bunda en büyük etken ise, dinlerin kendi aralarındaki üstünlük yarışının oluşudur.

Sonuçta, batıda ruhban sınıfının oluşması, Vatikan’ın ortaya çıkışı bu yarışın sonucudur. Dinler hem toplumun seküler kesimiyle, hem de kendi aralarında yarışırken kutsallarını yaygınlaştırırlar..

Dünya siyasetinin dini, toplumları yönlendirme aracı olarak kullanması ve yerel siyasetin de aynı yolu izlemesi günümüzde durumu içinden çıkılmaz hale getirmiştir.

Tarihsel olanı güncel olan üzerinden değerlendirebilecek olan tek şey akıl ve onun ulaştığı bilim/ilimdir.

Sınıflaşan toplumlarda yaşam standartları yükselse de cehalet azalmaz, artar..

Demokrasi ise hızla geri gider ve gün gelir geniş kitlelerin gözünde bir öcüye dönüşür!