BEŞ MİLYON DOLAR BAĞIŞ

- Usta be!

- Efendim?

- Arşivimi karıştırırken eskiden, birkaç yıl önce, yazdığım bir metni buldum.

- Nasıl bir şey o?

- 3 sene kadar öncesi yazmışım. İstanbul Büyükşehir Belediyesi ile ilgili… Şöyle:

- Duydunuz mu? ABD Ankara Büyükelçisi’nin İBB’ye bağışını…

- Anlayamadım?

- Var ya… Büyük Şeytan'a, yani haydut devlet Amerika’nın ülkemizdeki Büyükelçisi, İstanbul’un dertlerini dert edinmiş… Onu Konstantinapol yapacakmış…

- Anlamadım.

- Anlamayacak bir şey yok ki…

- Yine anlayamadım. Bugün niye şifreli gibi konuşuyorsun?

- Demem o ki, O Büyükelçilik, İstanbul’un trafik probleminin ağırlığına çok üzülmüş. Onun için de babasına bile vermediği parayı, geçtiğimiz günlerde, İBB Başkanı'na bağış olarak vermiş... Çok kişinin bundan haberi bile olmamış. Olanlar da sükût ile geçiştirmişler.

- Bir yanlışlık yok değil mi? Onlar karşılığını almadan günahlarını bile vermezler.

- Basında yer almış, ben görmedim de… Sosyal medyada paylaşılmış ancak hiç itiraz eden olmamış… Bu yardım, gerçekte niye ki? Karşılığında bir şey istemeden mi?

- Evet. Bedava… Başkan Bilmemneoğlu’nun sıkışık durumuna çok üzülmüş olmalı…

- Yapma! Yahudi, Allah’ın hiçbir kuluna karşılıksız bir kuruş bile vermez.

- Ben bilmem. Ben fiili durumu naklettim size… Hani gâvurlar diyorlar ya ‘de facto’…

- Demek ki kendilerini bitirmeye başladılar.

- Onlar var ya… Daha baştan ‘bitirerek’ başlamışlardı.

- Bundan bir şeyler hissediyor musunuz?

- Elbette yani… Bunun altından da bir çapanoğlu çıkar yakında, görürüz.

- Belki de kimse farkında değil ama Büyük Şeytan bizim Başkan Bilmemneoğlu’nun tapusunu da almış olabilirler.

- Bir söz vardır: Şey etmedik eşeğe semer vurmazlar…

- Bu adam onların maşası olmasın?

- Olur mu? Olur tabii… O tür rivayetler de yok değil zaten…

- Hatırlar mısın? Bir zamanlar. Katar ‘uçak verdi’ diye yeri göğü yıkmışlardı o şerefsizler… Şimdi beş milyon doları Amerika ‘ne karşılığında’ verdi? Zerre kadar sesi çıkan yok… Dilleri (nereleriydi o, hatırlayamadım da) bir yerlerine kaçmış olmalı…

- Yandım Allahhh… Bu İstanbullular öyle bir mok sçtı ki, temizleyebilirsen temizle… Arada bizi de yaktılar. Haydi, ben kilometreyi doldurdum da, çocuklarımın ve torunlarımın ne günahı var? Yeter ulan, yeter! Fransa’dan aldın borç, Almanya’dan aldın, ABD’den aldın… ABD, adama karşılığını almadan günahını bile vermez. Ne vaatlerde bulundun da bu parayı sana sesiz sedasız verdi? Onlar şey etmedikleri eşşeğe saman torbası bile takmıyorlar. ‘Dostum’ da diyemezsin, dostumuz olsalar PKK’yı silahlandırıp ülkemizi bölmeye çalışmazlar. Sana bu parayı neden verdiler? Biz İstanbullular da bir ömür boyu senin borçlarını ödemekle geçireceğiz. Bu paraları ne yapıyorsun? Kimlere dağıtıyorsun? Yatırımları da durdurdun. Senden nasıl kurtulacağız? Daha 2 sene var, seni Allah’a havale ediyorum.

- Önemli değil de… Yarın idare değişip, def olup gittiklerinde, İstanbul halkı yıllarca onların pisliğini temizlemeye çalışacak… Sürekli borç ödeyerek ömrünü devam ettirmeye çalışacak. Uzun süre hizmet alamayacak, ‘ah, of’ diyecek ama nafile… Yazık olacak ama ne yapalım kendileri istediler. Kuruların yanında yaşların da yanacağı bir fizik kanunudur.

- İnsanoğlu ne garip! Bir genç kız düşünün, işinin ehliyetli, kabiliyetli ve dürüstlüğü belgelenmiş bir mühendis talibi varken, onu reddedip; gidip, kimin neyi olduğu belli olmayan, hakkında çok fazla dedikodu olan bir sokak serserisine görül verip, onunla evlenmiş… Sonuçlarına katlanacak… O katlanacak da o şehrin ‘çok ileri görüşlü’ halkı, çeyrek asırdır görmediği, zorluk ve problemleri yaşayacak. Tabii bu arada kurunun yanında yaşlar da yanacak. Eşyanın tabiatı böyle, değiştiremezsin ki…

- Sıkma canını… Bu da geçer Yâ Hû… Olanda ‘hayır’ ummak gerek… ‘Kötü’ görülmeden ‘iyi’ anlaşılamaz. Hani denir ya… Her şey zıttı ile vardır. ‘Siyah’ bilinmeden ‘beyaz’ın ne olduğu anlaşılmaz.