Son zamanlarda amelsiz 'müslüman' tipi türedi. Belki düşünen, belki entellektüel, ama amelsiz... Olan amel de yasak savma babından... Konuşurken, mangalda kül filan kalmaz, ortalıklar ona aittir, her konuda fikri (!) vardır. her şeyi bildiği vehmindedir. Oysa kimbilir belki de muhatabı edebinden muhatap olmuyordur, ya da adabından...

Öyle bir anlayış türedi ki; sanki 'amelli' müslümanın düşünme yetisi yok... Sanki, bir kişi namazında, orucunda, nafile ibadetinde, giyimi-kuşamında, ikili-ailevi ilişkilerinde hassasiyet gösteriyorsa onun sosyal ve siyasi olaylara ilişkin bir fikri yok... Eğer gerçekten de böyleyse amelsiz 'müslüman'dan çok da farkı yok demektir... Birisi ifratsa diğeri tefrit...

İbadetler günlük meşgaleler arasına sıkıştırılan, yasak savma kabilinde sırttaki yük filan değildir. Yukarıdaki tip türedi 'müslüman' tipleri tam bir kibir abidesi, kompleks tip aslında... Edep Ya Hu... nedir bilmez bile... Duymamış ya da hiç gündemine gelmemiştir zira... Haddi aşmanın Kur'an'daki anlamını ve muhatap olacağı muameleyi, bunun bir şirk olduğunu ve gizli şirkin ne demek olduğunu hiç mi hiç gündemine almamıştır. Sorsanız yine mangalda kül kalmaz...

Sünnete ittibanızı zavallılık ve şirk olarak sayar. Huzurda yaşamanın, zikrullahın, 'edeb'in, takvanın, veranın, i'sarın hayatında hiç bir karşılığı yoktur. Müslüman kimliği etnik kimlik gibidir. Ama nasıl müslüman olacağının sınırlarını Kur'an-sünnet, ulema, Allah dostları değil 'kendisi' çizer. Herhangi bir materyalist gibi beş duyusuna göredir yaşamı... 
Kendisini ilim sahibi zanneder ama irfanın, hikmetin, ma'rifetullahın ne demek olduğu hususunda hiç bir fikri, gündemi yoktur. Amelsizlik ya esas ya da marifettir onun için...