Faiz ekonominin değil kapitalist sistemin olmazsa olmaz bir rüknüdür. Kapitalizmin baskın hali böyle bir yanılgıya neden olmaktadır. İslam’ın kurduğu müesses nizamda var olan bu kurumun görünür hale getirilmesi, kodlarının deşifresi, kurallarının oluşturulması konu ile ilgili çalışanlar bakımından bir vazife olsa gerek…

Faizin haramlığı sadece bireysel bir konu değil kurumsal da bir konudur. Elbette faiz haramdır, burada tartışma olmaz. Faizsiz bir ekonomi ve toplum oluşturmak tek başına yasaklamakla sınırlı olmamalı… İslam toplumunun temel sorunlarından birisi de referans kaynaklardaki hükümlerin ‘selefi’ yorumlanmasıdır. Bir başka deyişle ilk ve yüzeysel anlamının ötesine geçilememiş olması… Oysa referans kaynakların verdiği mesajdır asıl olan…

Konuyu faiz zemininde ele alacak olursak, kimbilir belki de faiz yasağı ile verilmek istenen mesaj faizsiz bir sistemin oluşturulması yönünde çaba sarfetmeyi gerektirir. Yasaklamak bir otoriteyi gerektirir zaten… Şimdilerde İslam toplumunda otoriter olarak böyle bir irade yoktur maalesef… Zira İslam toplumu en uzun ve en karanlık fetret dönemini yaşamaktadır.

Belki en büyük ‘fitne’ zamanında yaşıyoruz. Kimbilir böyle zamanlar öncelikler farklılaşabilir. Temel hedefleri unutmadan biraz iç dünyaya çekilmektir belki de yapılması gereken… Bunun örneği de yok değildir. Mevlanaların, Yunus Emrelerin, Hacı Bektaşi Velilerin yaşadığı dönem yine böyle karanlık, otoritenin zayıfladığı, Moğol ve Haçlıların istilasının yaşandığı dönemdi. Elbette mücadele bırakılmış değildir, şekil değiştirmiştir sadece... Hatta Mevlana o zamanki otoritelerle iyi geçinmeyi tercih etmiştir. Ama insanlığa mesajını da vermiştir. Aslında benzer bir durum Cumhuriyetin başında da yaşanmıştır. Siyasi mücadeleden sonuç alamayacağını farkeden ‘ulema’ sonraki nesilleri hazırlamak üzere iç dünyasına çekilmeyi tercih etmiş, ‘tohum atma’ işine öncelik vermişlerdir.