Düz mantıkla aklı önceliklediğinizde faizi alıp zekâtı da vermememiz gerekir. Oysa nakil bunları disipline ediyor. İnsan aklının en azından ilk etapta çözemediği ve kendisi için zararlı olan hususları hazır reçete olarak önümüze koyuyor. Bu elbette aklı, akılla ilişkili olan düşünmeyi gözardı etmemizi gerektirmez. Tefekküre çok özel bir önem veren İslam, Kur’an’da pek çok yerde “aklı kullanmayı” tavsiye etmiştir ama, aklı kullanmayı tavsiye eden de yine “nakil”dir. Burada yanlış algılanan tefekkürün çerçevesidir. Pek çok bilimsel konu üzerinde ‘Allah rızasını gözeterek düşünmek’ pekala bu kapsama girer ama süreç içerisinde tefekkürün alanı daraltılmış ve bireyselleştirilmiştir. Bir başka deyişler iş ve işlemler dünyevi ve uhrevi ayırımına tabi tutulmuş, dünyevi kabul edilenler ibadet kapsamına alınmamıştır. Ekonomi ile ilgili hususları düşünmek neden ibadet kapsamı dışında olsun ki… Zira helalinden kazanmak, ticaretin şiddetle tavsiye edilmesi, toplum bakımından son derece önemli olan zekat ve sadaka, mal ile cihad, üreten kişinin övülmesi… bir çırpıda akla gelenler…

Ayrıca asıl olan beyinle değil, kalple düşünmektir. Zira beyinle düşünmek akıldan ziyade zekâ ile ilgilidir. Akılla düşünmekle ilgili olarak bir ayet meali verip geçelim: Hiç yeryüzünde gezip dolaşmadılar mı ki bu sayede düşünen kalpleri (لَهُمْ قُلُوبٌ يَعْقِلُونَ بِهَاy) yahut (olanları) duyacak kulakları olsun. Gerçek şu ki gözler kör olmaz, fakat (asıl) göğüslerde olan kalpler/basîretler kör olur. (Hacc 46) Akıl nakile aykırı da olamaz nâkilin yerine de ikame edilemez. Var olan teorilerin doğruluğu bu kaynaklar esas alınarak test edilir.