Faiz fiili köleleşmeye de neden olmaktadır. Bu köleleşme birey için de devlet için de söz konusudur. Nitekim faiz veren her zaman güçlü konumdadır. Çünkü sermaye sahibidir.
Faizli borç almak zorunda olan ise bu zorunluluğun tabii bir sonucu olarak zayıf durumdadır ve ödeyemediği her dönem için alıcıya karşı daha da zayıf duruma düşmektedir.
Nitekim eski dönemlerde borcunu ödeyemeyenin köle olarak satılması da söz konusu olmuştur. Devletler ise faizli borç aldıktan sonra bir yandan borcu veren kurumun ekonomiye müdahalesi, ki IMF gibi uluslararası kurumlar bunu ön şart olarak istemektedir, bir yandan da zor durumda kaldığı için ödemek zorunda olduğu faiz bakımından sürekli bağımlılık oluşturmaktadır.
Osmanlı Devletinin çöküşünde de böyle bir sürecin yaşandığını unutmamak gerekir. İlk defa 1853-56 döneminde Kırım Savaşı esnasında borç alan Osmanlı borçlarını ödeyemediği için önce 1881’de Duyunu Umumiye İdaresinin kurulmasına rıza göstererek yarı sömürge bir hal almıştır. Arkasından bu alışkanlığını devam ettirmiş ve borç sorunu Osmanlı devletinin yıkılmasından sonra da yakamızı bırakmamıştır. Bu borçlar ancak yüz yıl sonra (1953) tam olarak tasfiye edilebilmiştir.
Kişiler bakımından da benzer bir durum söz konusudur. Altına imza attığınız faiz sözleşmesi, sözleşme hükümleri tam olarak yerine getirilinceye kadar sizi bağımlı hale getirir. Her ne kadar; ‘bu bir sözleşmedir ve iradidir’ gibi bir yoruma açık olsa da, sözleşme şartlarını güçlü olan tarafın, yani borç veren tarafın belirlediğini göz ardı etmemek gerekir.
