ELEŞTİRİ TEHDİT DEĞİL, BİLENE PUSULADIR
Eleştiri Düşmanlık Değil, Gelişimdir, Aptallar Eleştiriye Düşmanlık Taslar
Sorgulayan bir toplum ilerler ve yöneticisini ayakta tutar, ancak sorgulamayan bir toplum kendi gelişimini durdurduğu gibi alkış tuttukları yöneticinin de sonunu getirirler...
Bir toplumun çöküşü, yönetenlerin kendilerini kusursuz zannetmesiyle başlar. Çünkü hatayı görmek için önce aynaya dürüstçe bakmak gerekir. Fakat o aynayı yöneticinin eline tutacak olan, pohpohlayan değil; yapıcı biçimde eleştiren, doğruları dile getirme cesaretini gösteren insandır.
Ne yazık ki bugün birçok makamda, eleştiriyi düşmanlık sanan bir anlayış hâkim. Oysa alkışlar yöneticiyi büyütmez, rehavete sürükler. Gerçek büyüklük, eleştiriyi tahammülle karşılayabilmekte, hatta eleştireni kendine yakın tutabilmektedir. Çünkü eleştiri, yıkmak için değil, inşa etmek için yapılırsa bir nimettir.
Toplumların gelişimi de aynı mantıkla ilerler. Sorgulayan bir toplum ilerler; susan, korkan, dalkavukluk eden toplum ise geriler. Bu yüzden iyi bir yönetici, kendisini sürekli övenleri değil, doğruyu söyleme cesaretine sahip olanları dinlemelidir. Çünkü eleştiri, yöneticinin eksiklerini gösteren bir pusuladır.
Gerçek liderler, yanlarında “emredersiniz efendim” diyenlerden değil, “yanlış yapıyorsunuz” diyebilenlerden güç alırlar. Tarih boyunca büyük devlet adamları, eleştiriyi bir tehdit değil, bir uyarı sistemi olarak görmüştür. Eleştiriden kaçan yönetici, bir süre sonra kendi yankı odasında boğulur; sadece kendi sesini duyar, sadece kendi doğrularına inanır.
Unutulmamalıdır ki, eleştiriden korkan bir yönetici halkından kopar; halktan kopan bir yönetici ise adaletini kaybeder. Ve adaletini kaybeden bir yönetici, koltuğunda otursa da aslında yönetemez.
Gerçek dost, sizi alkışlayan değil; yanlış yaptığınızda uyarandır. Çünkü alkış geçicidir, ama samimi bir eleştirinin değeri yıllar geçse de unutulmaz...
14.10.2025 Özkan ORUN
