Kendisiyle ilk tanışmamız benim Ziraat Fakültesi öğrencisi, onun ilahiyat fakültesinde asistan olduğu yıllardı.
İlahiyat öğrencisi arkadaşlarla ziyaretine gitmiştik.
Sonra kaim-pederimden dolayı Ankara Kalaba’da komşu olmuştuk.
Rektörlüğüm sırasında, kadro verilmeyen rahmetli damadına kadro açmıştım.
Sonra kadro aldığı için Van’a gelememişti.
...
Ve ölüm haberini aldığımda:
“Güzel insanlar birer birer gidiyor
Hiç tadı tuzu kalmadı bu dünyanın
Ayrılık rüzgarları estikçe esiyor
Hiç tadı tuzu kalmadı bu dünyanın”
Dörtlüğü ile başlayan bir şiir yazmıştım.
Evet, Esad Hocam sireten ve sureten güzel bir insandı.
Güzel bir ize basmış, güzel bir iz bırakarak gitmişti.
Üstelik gurbette, şehadetle...
Üstelik küfrün azgınlarına hedef olarak...
Allah cc rahmet eylesin
Mekanın cennet
Derecen ali olsun
Esad Coşan hocam
Esad Coşan ağabeyim
