Düşüneceğimi düşünecek gibi değildim düşüncemi düşünmemi istemelerinden önce…
Oysa yokluğun köşesine çekilmiş, divane bir hayâlın karanlık köşesine yığılmışlığın acı hayallerinin prangalarına soldurmanın heyecanını yaşıyordum hayatımın…
Demek buymuş olacaklara sabah müjdesinin heyecan yapan kapı aralığında büyülü aydınlıklara doğru kanat çırpma hevesimin uğrağının seyrine sevinmek…
Dolayısıyla elvedasız, gitgide sizsiz bir uyanışın sıyrılmış havasında mateminizin darağacına gelmeden yeniden hayatın kollarına atılmak belki bu kadar basit olmamalı…
Her an, her saniye yeniden doğuşun çılgın musikisinin muştusunu çalarken uyanan gözlerinizin uyanık gönlünde yaşam…
Yeniden yeni doğuşların doğum sancılarının tesirinden kurtulmadan, kurtuluşun sevinç gözyaşlarına tutunmak üzere bir çığırın odağında olmalı…
Hayatın en zor mesleği olsa (kendinde başlayarak) insanlara insanlığın beşeri tarafının eksikliklerine rağmen üstünlüklerin olduğu taraflarını ön plana alıp onlara hitap etmek…
Biz tüm olumsuzluklara rağmen ümit ve güzel hayallerin odağında iyiliklerin dünyasına kanat çırpacağız ve kanat çırpanlara alkış tufanı olacağız ki; iyilik ön planda olsun…
Doğuşların sancıları ağır olur!..
Yeni bir yola çıkmak, yeniden hayata merhaba demek, yeniden hayallere dokunmak, yeniden güzelliklere yelken açmak için merhaba…
Merhaba sessiz çığlık…
Merhaba hesapsız yokluk…
Merhaba bilinmeyen varlık…
Merhaba hayalimin hasreti Serhad…
