Her yeni sevindirir beni...
Çünkü her eskinin önüne tutulan ayna giderek büyür...
Bu putlaşmanın başlangıç aşamasıdır...
Eski, ben neymişim demeye başlar...
Bulunmaz ve vazgeçilmez olduğuna inanır...
Acaba dediği anda, ayna tutanlar yeni bir aynayla çıkarlar vazgeçilmezin karşısına...
Acaba deme derler...
Görmüyor musun aynadaki silüetine, derler...
Sen bulunmaz olmasaydın, Cumhurbaşkanı senden çoktan vazgeçerdi derler...
Bu bakımdan:
Gidenlere çok sevindim, vazgeçilmez olmadıklarını anladıkları için...
Gelenlere sevindim, ben neymişim deme fırsatı bulamadan gidecekleri için...
Yeri değişenlere çok sevindim, kimi inişe geçtikleri, kimi icradan uzaklaştırıldıkları için...
Evet, bunlar ve yazmadığım bazı sebeplerle yeni kabine beni çok sevindirdi...
Hele de Sayın Cumhurbaşkanımızın vefa borcunu giderek ödediğini görünce gelecek için daha çok sevindim ve daha çok ümitlendim.
Sizler de ümitlenin...
Ümitsizliğin kimseye faydası yoktur...
Hem ümitsizlik kişiyi karamsarlığa, yeise, bedbinliğe götürür.
Bütün bunlar kişinin gücünü kırar...
Ümit etmek kişiyi iyimserliğe götürür, bu da gücünü artırır.
Bir şey daha:
Karamsarlık günah...
İyimserlik sevaptır...
Karamsar olanlar imanı zayıf olanlardır...
İyimser olanların imanı kavidir...
Allah var kaygı yok derler...
Yeni bakanlar kurulumuz hayırlı, uğurlu olsun...