Elinde bebek arabası olan bir hanım, merdivenlerden zorlanarak inmeye çalışıyordu. Bu durumu gören bir delikanlı, yarıladığı merdivenleri geri çıkıp, hanıma biniş yerine kadar yardım etti.

Hanım, minnettar bir sesle delikanlıya teşekkür etti.

Trende, 5-6 yaşlarında 4 çocuk vardı. Hepsi oturuyordu. Anne ve babalar da yanlarına ya da karşılarına oturmuşlar.

Bebek arabalı kadın ve birkaç yaşlı kadın, ayakta bekliyordu.

Anne babalar, ayakta bekleyen yaşlı kadınları ve bebekli hanımı gördükleri halde hiç oralı olmadılar.

Sonunda, koltukta oturan 60-65 yaşlarında bir beyefendi patladı:

- Hanımlar, çocuklarınıza söyleseniz de ayaktaki bu insanlara yer verseler.

Hanımlar ve beyler, adamı duymazdan geldiler. Ama içlerinden bir tanesi daha saygısız çıktı ve buyurgan bir eda ile şunları söyledi:

- Beydefendi, çocuklar oturmak istiyor, diye cavap verdi.

Adam:

- İyi de bunu şimdi yapmayacasanız ne zaman yapacaksınız?

- Beyefendi, lütfen siz kendi işinize bakın. Biz, çocuklarımıza ne yapacağını öğretebilecek insanlarız. Başkasının aklına ihtiyacımız yok.

Adam, sükunetini bozmadı. Karşılarındakinin nasıl insanlar olduğunu anladı ve üstelemedi.

- Siz bilirsiniz? Ne diyeyim size? Söylenecek söz yok.

Onlar indikten sonra yaşlı adam şöyle dedi; "Şimdi sorsan, kaç tane diplomasının olduğunu söyler. Ama diploma cehaleti almıyor işte."

Hani hep, "çocuklar ve gençler büyüklere saygı göstermiyor." diye şikayet ediyoruz ya işte o çocuklar, bu duyarsız, bencil anne ve babaların çocukları.

Onlar uzakta değiller.

Önce bu anne babaları eğitmek lazım.

Eftal Orhan