Osmanlı Devleti, Osmanlı Gazi'nin Beyliği kurmasından sonra hızlı dönüşümler geçirdiği gibi ciddi manadada teşkilatlanma yoluna gitmiştir.
Özellikle bu dönemdeki teşkilatlanması devletin kuvvetlenmesi açısından sonra derece hayati roller üstlenmiştir. Özellikle I. Murad devrinde köklü ve gelenek haline gelecek olan bu teşkilatlanma süreci Yıldırım Bayezid döneminde daha da radikal hale gelmiş ve bu da Yıldırım Bayezid'in tepki görmesine neden olmuştur.
Yıldırım Bayezid, lakabını daha Şehzade iken almış ve bu lakabının hakkını padişahlığı döneminde de hakkiyle göstermiştir. O, her ne kadar savaş meraklısı ve atak birisi olarak görülse de şüphesiz onun en önemli özelliği devlet teşkilatlanmasına son derece önem ve ağırlık vermesidir.
Fatih Sultan Mehmed de dedesi Yıldırım Bayezid'in hem askeri yönden hareketli ve atılgan hem de devlet teşkilatlanmasına son derece önem ve ağırlık verdiği için ilk erkek oğluna Bayezid ismini verdi. Çünkü Fatih'in hayatına baktığımızda O, babası II. Murad gibi barış politikası gütmek değil, dedesi Yıldırım Bayezid gibi düşmanların ensesine çöküp vurara vura kuvvetini kabul ettirme taraftarı idi.
Yıldırım Bayezid, bu açıdan klasik dönem Osmanlı Padişahlarının belki de en büyüklerinden birisi sayılır.
Biyografisi her ne kadar 1402 Ankara Savaşı ve Timur'a karşı mağlubiyeti çerçevesinde gelişse de bu konunun kaynaklar bağlamında uzun bir değerlendirmesi vardır. Yıldırım Bayezid, kendi döneminde askeri yönden devleti kuvvetlendirmek, ilmiyeyi düzene sokmak ve dahası devleti kayıt altına almak istiyordu. Bu açıdan onun defter ve mali kontrol altına alma çabası büyük tepkilere yol açtı. Bu yüzden kayıt altına girmek istemeyen Türmenler ve başta mali dönüşümü ellerinde tutan kuvvetler Yıldırım Bayezid'e tepki almaya başladılar ve bir süre sonra "merkezkaç" siyaseti gütmeyi tercih ettiler. Bu durumun sonucunda da Timur Anadolu'ya geldiğinde Yıldırım Bayezid, adeta bu mücadelede tek başına kaldı.