Sılayı rahim bitti. Gözlemlerimi kısaca bildirmek isterim. Bizim halkımıza eğitim şart. Uluslararası bir kültüre sahip olmamız için öyle sanıyorum bir 50 yıla ihtiyacımız var. Üzgünüm.
Bankamatikte bekliyorum. Önümde bir kişi var. Sonra bir bakıyorum üç kişi olmuş. Gençler çok lakayt. Hadsiz. Kavgacı. Memurlarımızda aynı vurdum duymazlık. Bayanlarımızda eski adab-ı muaşeret yok. İlişkiler kapitalistleşmiş. Saygı sevgi yok denilecek kadar azalmış. Erkekler çocuk yada aile var diye düşünmeden küfürlü konuşuyor. Arabalardan çöp poşetleri yine fırlatılıyor. Bu gördüklerim başka bir ülkede olsa gücüme gitmezdi.
Diyeceğim azizim, genç yaşımda yazdığım "Türkler dünyanın en kültürlü toplumu, (Bilinmeyen Toplum) kitabımı" bu günkü Türkiyede yazamazdım.
Şahsi düşüncem şöyle. Çocuklarımızı okutalım. Onlara iyi örnek olalım. Bir ailenin, yapabileceği en iyi yatırım, çocuklarını iyi şekilde yetiştirmektir. Eleştiri en ucuz davranıştır. Örnek olmak ise pahalıdır. Etrafımızdaki insanlar ucuz davranışlar gösteriyor diye, bizlerde aynı davranışı sergilemek zorunda değiliz. İnsanlarımızda şiddet eğilimi artmış. İnsanlar birbirlerine sataşmak için fırsat arıyorlar. Önceden köylerimizde kapılarda kilit yoktu. Şimdi insanlar evine girerken kapısını kilitleyip giriyor. Eskiden tarım aletleri tarlalarda kalırdı. Şimdi kuyuların üç kuruşluk borularını elektrik kablolarını çalıyorlar. Eskiden komşunun komşudan haberi olurdu. Şimdi kimse komşusunu tanımıyor. Eskiden insanların sözüne güvenilirdi. Şimdi yalandan başka söz yok.
Olmuyor, iyiye gideceği yerde kötüye gidiyoruz.
Üzülüyoruz Üzülüyoruz Üzülüyoruz.