TEVBE EDİLEN YER
Ebu Sait şad ibni Mâlik ibni Sinan el-hudri (r.a)dan rivayet edildiğine göre:Rasulullah (s.a.v)şöyle buyurmuştur:Sizden önceki kavimlerden bir adam vardı.Tam doksan dokuz kişiyi öldürmüştü.Yer yüzünün en bilgili adamını sordu,araştırdı.
Ona bir rahibin yolunu gösterdiler. Adam rahibin yanına gelerek doksan dokuz kişiyi öldürdüğünü,bunun tevbesinin olup olmadığını sordu. Rahib yok dedi. Bunun üzerine adam,rahibi de öldürerek sayıyı yüze çıkardı.
Sonra yıne yer yüzünün en bilgisini sordu. Ona bir alimin yolunu gösterdiler. Adam alimin yanına gelerek yüz kişiyi öldürdüğünü,bunun tevbesinin olup olmadığını sordu.Alim var dedi,Tevbe ile kul arasına kim gurebilir ki? Sen falan yere git.
Sen Orada Allah tealaya kullukta bulunan insanlar vardır. Sende onlarla birlikte Allah'a ibadet et. Kendin memleketine dünme.çünkü;oradı kötülerin yeridir. Orada kötü insanlar çoktur.
Adam anlatılan yere doğru gitmek üzere yola koyuldu,tam yolu yarımamıştı ki,ölüm yakasına yapıştı ve öldü. Bunun üzerine rahmet melekleri ile azab melekleri adam hakında munakaşaya tutuştular:
Rahmet melekleri şöyle Adam Tevbe edip kalbinden Allah'a yönülerek geliyordu.dedi.Azab melekleri ise bu adam bu güne kadar hayırlı bir amel yapmamıştır.dedi. Derken insan süretinde bir melek çıka geldi.
İki grub melekte onu hakem tayin ettiler.Adam hakem melek şöyle dedi:Geldiği yer ile gitmek istediği yerin arasını ülçün,hangi taraf daha yakınsa ona göre muamele edin.
Melekler ölçtüler. Gitmek istediği yerin daha yakın olduğunu görünce,adamı rahmet melekleri aldılar.(Buhari,Müslum).
Hadisi şerifi okuduk ve şöyle anlamaliyiz:
Tevbe kapısı açıktır.tevbe eden kimsenin hataları ve günahları ne kadar çok olursa olsun tevbesi kabul edilir.kasten insan öldürenin tevbeside kabul olabilir.
ilmi ile amel eden alimin ilmi,cahilin çokca yaptığı ibadetten daha üstündür.Çünkü cahil abid,iyilik yapayım derken kötülük yaparda hem kendini hemde başkasını helak eder. İlmiyle amel eden alimin ise hem kendisi faydalanır ve hemde faydası başkasına dokunur.
İyi kişilerle beraber olmak için gayret sarfedilmelidir.kişi günahlara bulaşmasına ve haramlara düşmesine sebeb olacak her türlü yerden,kişiden ve işiten uzak durmalıdır.
Daha önceki milletlerde cereyan etmiş olup dinimize ters düşmeyen konuların anlatılmasının bir sakıncası olmadığını görüyoruz.bilmeyen bir kimse,sorunlarını,haledebilmesi için Kur anı Kerim'i ve sahih sünneti bilen bir Alime sormalıdır.
Abid kişi,bilmediği konularda fetva vermemelidir.Alim insanları ümitsizliğe düşürmez.onların elinden tutarak Tevbe etmelerini sağlar.Tevbe etmek isteyen kimse günahlara teşfik eden kimselerden ve günahların işlendiği yerlerden uzaklaşmalıdır.
Günahlardan Tevbe eden kişi,iyi olan kimseleri dost edinmelidir. Günahkar olan kimseyi ne yaparsa yapsın küçümsememek gerekir. Çünkü onun dünyadan müslüman olarak mı,kâfir olarak mı ayrılacağını bilemezsin.