Allah'tan kendisine rahmet, sevenlerine sabrı cemil diliyorum.
Güzel insandı ve derdi vardı.
Kendisiyle bazı ortamlarda karşılaştığım gibi, İstanbul'da okurken yanına da giderdim. İlginç bir yaklaşımı vardı.
Bizim mahallenin beyefendisiydi..
Biz, devlet kurmaya çalışırken o bize göre, o zamanki aklımıza göre küçük meselelerle uğraşıyordu.
Sanatmış, ilimmiş falan gibi...
Bizim mahallenin belki de tek Galatasaylısıydı...
Farklıydı
rengiydi...
ilginç nasihatları olurdu yanına gittiğimizde...
Başka hocalar klasik nasihat sıralaması yaparken o bizi ters köşe yapardı.
Biz de Eygi de böyle birisi, zamanı anlamıyor halbuki devlet kurmamız lazım derdik...
ama yine de severdik...
Şimdi görüyorum ki devletten önce yürek devleti kurmamız lazımmış..
insanların yüreklerine girmemiz lazımmış
devleti bize verdiler ama yüreklerimize kendileri girdiler
ne anladık biz bu işten
kim kazançlı bu alışverişten
tekrar başa dönmemiz gerekiyor... en başa...