Osmanlı Devletinde herşeyin bir kanun ve nizamı olduğu gibi Osmanlı Askeri teşkilatında ismi en çok duyulan Yeniçerilerin cezalandırılmasında da bir kanun vardır. Buna göre suç işleyen bir Yeniçeri şu şekilde cezalandırılırdı.
Yeniçerilerden birisi bir suç işlese ve bu suçu sabit olsa; ilk önce bu Odabaşına bildirilir bu da Çorbacısına arz ederdi. Meydanda cezalandırılmasına izin çıktıktan sonra kabahat sahibi olan yoldaşı aşçısına verip elleri bağlanırdı. Daha sonra akşam namazı kılınır ve yemekler yendikten sonra Yeniçeri Ocağının büyün ihtiyar ve yoldaşları meydana davet edilirdi. Daha sonra herkesin toplandığından emin olununca Odabaşı hazır bulunan yoldaşlarına bazı nasihatlerde bulunurdu. Daha sonra da kabahati işleyen Yeniçeriye dönülür ve yüzüne karşı “ aşk olsun yoldaş” denir ve meydanın ortasına getirilirdi. İlk önce yüz yere yatırılırdı. Yoldaşlarından birisi baş tarafına geçerek ellerini tutar ve diğeri de ayaklarını tutardı. Daha bir başka yoldaş da elindeki mumu yakardı. Odabaşı değneği eline alır ve işlediği suçun büyüklüğüne göre; eğer suç küçükse 40 değnek, büyükse seksen değnek vururlardı. Eğer kabahati daha da büyükse demir ile vururlardı. Geceleri de demir üzerinde yatırılır ve üç gün boyunca bu dayak devam ederdi. Lakin Ramanza’da ve Cuma günleri Yeniçeriye meydan dayağı atmak yasaktır. İnanışa göre Hacı Bektaş-ı Veli buna izin vermemiştir.
Eğer Yeniçerinin cezası idamı gerektiriyorsa; Ortaçavuş’un eline verirler. Defterden ismi çıkartılır. Ve Asesbaşı da bu Yeniçeriyi Baba Cafer Zindanına hapse götürür. Katl fermanı çıktıktan sonra akşam namazı kılınır ve sonra bir cellad gelerek bu Yeniçeriyi boğar. Daha sonra cesedi bir kayığa konulur. Kurşunlu Mahzen’in önüne gelindiğinde boğazına bir taş bağlanır ve denize atarlar. Cezanın infaz edildiğini göstermek için de bir top atarlar.