Bir gün bir doktora, aşırı gerginlik ve tedirginlikten şikayetçi olan bir hasta gelmiş.
Yapması gereken çok önemli işlerinin bulunduğunu; fakat kendisinin rahatsız, işlerin ise beklemeye tahammülü olmadığını söylemiş.
Doktor,
- Bu işleri başka biri yapamaz mı? Ya da bir başkası size yardımcı olamaz mı? diye sormuş.
Adam,
- Onları yalnız ben yapabilirim; bütün işler bana bakıyor! diye cevap vermiş.
Doktor,
- Sana bir reçete vereceğim.
Bu reçeteyi aynen tatbik etmen gerekiyor! diyerek, yazıp eline vermiş.
Adam reçeteyi eline alıp baktığında, hayretler içinde kalmış. Reçetede, her gün en az iki saat işi bırakıp yürüyüş yapacaksın ve her haftanın yarım gününü bir mezarlıkta geçireceksin yazıyormuş.
Adam;
- Yürüyüşü anladım doktor ama; mezarlığa niye gideyim, Ne işim var orada ? diye sormuş.
Doktor,
- Oraya gidip mezar taşlarına bakmanı istiyorum. Mezarlıklar, kendilerini vazgeçilmez zanneden insanlarla doludur. Sen de zamanın birinde onların yanına gidince, kendinden başkasının yapmasına imkan olmadığını zannettiğin işlerin, başkaları tarafından da yapılmaya devam ettiğini göreceksin. Herkesin yerini zamanı gelince doldururlar. Yapılamaz dediğin işleri gayet güzel de yaparlar.
Bunlardan ibret almak gerekir.