İki "koca yürekli" adam aralarında konuşuyordu...

Dün gece, 15 Temmuz şehitleri anma programında, Meclis ile Genel Kurmay arasında bir yerde, programı takip ederken, önümde iki "koca yürekli" adam aralarında konuşuyordu...
Uzun boylu, beyaz saçlı, orta yaşlı adam, yanındaki 25 yaşlarındaki gence şöyle dedi.
- O gece tam bu saatlerde buralardaydık, biliyor musun? Sabah yediye kadar bekledim.
Diğeri:
- Ben de sabah beşe kadar buradaydım.
Orta yaşlı adam:
- Yanımızdan, üstümüzden yüzlerce mermi geçti. Ulan bir tanesi denk gelmedi arkadaş. Helikopterden silahla taradılar bir tanesi denk gelmedi.
- Benim de öyle oldu abi. Önümde onlarca insan şehit oldu. Neler gördük burada, neler. Parçalanmış cesetler. (Cesetlerin durumunu anlatıyor. Bu bölümü yazamıyorum. Ağlıyor) O günü yaşar gibi oluyor insan.
Uzunboylu adam da ağlamaklı gördüğü cesetlerin, yaralıların durmunu anlatıyor...
- Nasip işte... Bize nasip değilmiş arkadaş. 
- Nasip olsaydı şimdi bizim de isimimiz şehitlerden yazılacaktı, değil mi abi?
- He ya öyle olacaktı... Nasip işte...
Bu samimiyetin, içtenliğin, vatan sevgisinin, şehitlik aşkının, saflığın, kahraman yürekliliğin karşısında hayran kalmamak, duygulanmamak mümkün değil...
Kontrollü darbe diyenler, bu millete tepeden bakanlar, onları hor ve hakir görenler bu yüce duyguyu anlayamaz arkadaş...
15 Temmuz gecesinde, "şehitlik nasip olmadı" diye hayıflanan milyonlarca kahraman yürekli yiğidin olduğu bir ülkeyi, yenemezsiniz arkadaş...