Kavga için herkesin haklı bir sebebi vardır. Yeter ki insan kavgabaz olsun. Daha bir kaç gün önce parkta kavga yapan bir kaç çocuğa niçin kavga yapmamaları gerektiğini anlatmıştım.
Tam anlatırken bir tanesi heyecanlı bir şekilde koşa koşa gelmiş: N'oluyo, demişti. On yaşlarında çocuklar bunlar. Elimde mikrofon var gibi ona uzatıp: Niçin kavga yapmamalıyız hakkında konuşuyoruz. Sen de konuşmak ister misin, diye sorunca herkes gülüşmüştü...Yani ortam yumuşamıştı. Peki çocuklara ne demiştim, anlatayım.
Kavgayı hayvanlar da yapıyor, yani kavga yapmak marifet değil.
( Burada en atarlı sözü ben söyleyeceğim diye gazı yiyip gazmenlik yapanlara da gelsin bu laf)
Peki marifet olan ne: Bir problemi konuşarak çözme.....bunu yaparsanız size " Helal olsun ne güzel insanmış." derler. Daha bir çok şey söyledim de aklımda kalan bunlar.
Çocuklar ikna omuş gibiydiler. Ben dönünce kavga ettiler mi bilmiyorum. Lakin buradakiler söz anlamyor. Buradakiler benim teyze oğlu gibi.
Ramazan Bayramı'nda onu bu hocaların tartışması kavgasında heyecanlı görünce " Sana silah vereyim, sık." demiştim de şaşırmıştı. " Yok ya o kadar da değil." deyince ben de ona " sıkarsın sıkarsın, hele eline bir fırsat geçsin." demiştim.