Aşk kelimesi sözlükte 'aşırı sevgi, bir insana bir varlığa, bir nesneye, ya da evrensel değere doğru kişiyi sürükleyip götüren gönül bağı' şeklinde ifade edilmiş.
Tasavvufi bir terim olarak da sevginin insanı bütünüyle etkisi altına alması, sevginin son mertebesi, varlığın yaradılış sebebi, varlığın aslı anlamlarında kullanılmakta.
İş böyle olunca doğal olarak ne kadar aşık gelip geçmişse bu dünyadan o kadar da tanımı olmuş bu kelimenin. Elbette her aşık kendi tanımının en güzeli olduğunu düşünmüştür. Böyle düşünmemiş olsaydı zaten bir tanım yapma ihtiyacı da duymazdı.
Denir ki kardelen çiçeği güneşi gördükten kısa bir süre sonra solar canlılığını yitirirmiş. Kardelen bunu biliyor mudur bilmem ama buna rağmen yine de güneşi bir kere bile olsa görebilmek için önce tohumu, sonra toprağı ve en son olarak da karı delerek sevdiğine kavuşmayı istemekten vaz geçmemiş.
Hikâye midir, bunu da bilmem. Öyle bile olsa ne kadar asil, ne kadar yüce bir şeydir varlığını bir başkasının varlığına feda etmek.
Öte yandan aşk yanmaktır da bir anlamda. Yok olmak, kendin olmaktan vazgeçmektir. Neye meylediyorsan onun için yaşamak, sonra uğrunda kendi varlığın da dâhil olmak üzere her şeyden vazgeçmek.
Ateş böceğinin ışığın etrafında döne döne kendisini yok etmesi örneğinde olduğu gibi yok olmak meselâ.
Aşk, kardelenin güneşe, ateş böceğinin ışığa duyduğu bir bağlılık gibiyse eğer bir değer kazanır ve ölümsüzleşir. Bu sebepten günlük bir takım süfli duyguların aşk olarak adlandırılması sadece yanılsamadan ibaret bir durum olmalı değil midir?
Evet, öyledir çünkü aşk bir kere ortaya çıktıysa, artık sonsuza kadar yaşanmalı ve her ne olursa olsun asla yok olmamalıdır.
Aşk bir başka deyişle -ilahi ya da mecazi- insanın kendi iradesini yok sayması demektir. Sevdiğiyle bir olması, karışması, yeniden ayrışılması mümkün olmayacak şekilde bütünleşmesidir. Ayrışıldığında ise sahibini yok eden...
Varlık olmak demektir aşk, var olmak. Sabırdır, sabrı idrak etmek. Varsa eğer varlıktır, yoksa yokluk... Yüceltirken yücelmektir aşk.
Ve aslında aşk kendin olmaktır, Cenab-ı Allah’tan yansıyarak sende başlayan ve yine sende birikerek asıl sahibine; Cenab-ı Rabbil Alemine yönelen.
RECEP AKIL