"Ben, seni öldürsem dahi üzülmem.
Bir kediye mi acıyacağım" diyor.
Ve
"Yaşımızı küçük zannedenler, yaşantımıza baksınlar. Biz Denizli çocuğuyuz uleen..." diye de ekliyor.
Hamile bir kediyi parçaladıkları için ifadeye götürülürken, polislerin arasında kahraman edasıyla yürüyen, 11-12 yaşındaki bir çocuk ve arkadaşları bunlar.
Sadece onlar mı???
Yüzlerce misalden sadece ikisi, üçü, dördü bunlar arkadaşlar.
Buyurun...
Adam bir köylüsünü öldürmüş.
Kardeşinin yardımı ile de adamı kendi tarlasına gömmüşler.
Yetmemiş...
Gitmiş adamın dul kalan karısı ile de evlenmiş. Ve cesedini gömdüğü adamın yattığı tarlayı birde uzun yıllar ekmiş biçmiş. Adam da ki karaktere, haleti ruhiyeye bir bakarmısınız??
Adana da bir meseleden dolayı iddia ya girdiği arkadaşının başını kestiği gibi...
Buna kelle derler diye polisin masasına koyan adamda ki psikolojiyi nasıl anlatırsınız??
E5 karayolunda Büyükçeşmede yol verirdin vermezdin diye başlayan tartışma da adamı kilometrelerce takip edip en sonunda adamı başından vuran kişideki ruhi duruma ne dersiniz??
Eskişehir'de yan baktın diye iki gurup arasında çıkan kavga da Fatih..... defalarca bıçaklanarak feci şekilde can verdi. Şu olayda ki vahameti kim bana nasıl anlatabilir?
Bursa nın Yıldırım ilçesinde ev sahibi; kiracısına artık oturduğu eve kendisinin ihtiyacı olduğunu söylediği ve evden çıkmasını söylediği için kiracı tarafından silahla vurularak öldürüldü.
Ya da sosyal medyada basit bir futbol tartışmasında ağıza alınmayacak en galiz küfürleri hiç sıkılmadan edebilen insanları nasıl kim bana izah edecek.
Arkadaş kimse kimseye öte git diyemez hale geldi. Geçenlerde yerlere çöp atan maganda kendisini ikaz eden adamı arkadaşlarını toplayarak adama bir dünya sopa attırdı. Vahşetin geldiği noktayı düşünebiliyormusunuz?
Spikerin oruç tutuyormusun sorusuna, hayır ben Fenerbahçe yi tutuyorum diyen mahlukları kim nasıl izah eder bana?
Bu ve buna benzer haberler artık gayet sıradan normal haberler oluverdi.
Keşke ah keşke...
Yollar yapmasaydık da...
O yollarda birbirine saygı duyan,
Edepli terbiyeli insanlar yetiştirseydik.
Yollar yaptık ama, edebi adabı kaybettik.
Toki çok ucuza bedava denecek fiyata
evler yaptı. Devlet insanımıza kira yardımı vs yaptı.
Keşke çadır kursaydı da, insanınıza Allah korkusunu, komşu hakkını öğretseydik.
Gençlerimize bedava 10 gigabyt internet değilde, bedavaya helal-haram, kul hakkı nedir mefhumunu verebilseydik.
Muhteşem Stadyumlar, Muhteşem hastaneler, harika yollar hatta otoyollar, modern adliye sarayları, her şehire havalimanları, yerli araba, yerli uçak vs yaptık da maalesef yerli insan, maneviyatı güçlü Allah’ını peygamberini bilen yeni nesiller yetiştirebilseydik. Öyle oluncada ne yolların ne hastanelerin, ne havalimanlarının bir kıymeti kalmıyor.
Üstad Necip Fazıl bey ne güzel söylemiş
Durun kalabalıklar, bu cadde çıkmaz sokak!
Haykırsam, kollarımı makas gibi açarak:
Durun, durun, bir dünya iniyor tepemizden,
Çatırdılar geliyor karanlık kubbemizden,
İnsan hayatının kedi köpek kadar değerinin olmadığı, peynir ekmek gibi cinayetlerin işlendiği bir zaman diliminde artık yerin altı üstünden hayırlı olmuştur. Kim ne derse desin.
Artık söyleyecek ne bir söz, ne gidilecek bir yer kaldı.