İngiltere'de 10 yıl süreli bir araştırmada, mutsuzlukla ölüm arasında doğrudan bağlantı bulunamadı. Uzmanlar, "Ancak stres aşırı yemek veya alkole yönlendirirse öldürür" diyor

İngiltere'de 10 yıl boyunca 1 milyon kadın üzerinde yapılan bir araştırma, genel kanının aksine mutsuzluk ve stresin ölüm riskini artırmadığını ortaya koydu. Sonuçları akademik sağlık dergisi Lancet'te yayımlanan son araştırmaya göre, daha önce bu konuda yapılmış araştırmalar "ters nedenselliğe" bakmadığı için gerçeği yansıtmıyor. Son araştırmayı yürüten İngiliz ve Avustralyalı bilim insanları, daha önce mutsuz insanların ölüm riskine bakılırken, halihazırda hasta olan insanların genellikle mutsuz olduklarının gözden kaçırıldığını belirtiyor. 

SİGARA 3 KAT DAHA ÖLÜMCÜL 

Araştırmaya katılan 60 yaş civarı 1 milyon kadından, belirli aralıklarla sağlıklarını, mutluluk ve stres seviyelerini derecelendirmeleri istendi. Fiziksel sağlık ve sigara gibi faktörler dışarıda bırakıldığında, araştırmaya katılanların mutlu ya da mutsuz olmalarının, ölüm riski üzerinde bir etkisi olmadığı görüldü. Araştırmacılardan Dr. Bette Liu da, "Hastalık bir insanı mutsuz ediyor, ama mutsuzluk bir insanı hasta etmiyor. Geride kalan 10 yılda, mutsuzluk ve stres ile ölüm oranı arasında doğrudan bir bağlantı bulamadık" diyor. Oxford Üniversitesi'nden Prof. Sir Richard Peto da, araştırma sırasında az sigara içenlerin erken ölüm riskinin 2 kat, tiryakilerin ise 3 kat daha fazla olduğunu gördüklerini, ancak mutsuzluğun ölüm riskiyle doğrudan bir bağlantısının olmadığını belirtiyor. Peto, insanların mutsuzluktan ötürü aşırı alkol tüketimi ya da aşırı yemek yemeleri halinde, mutsuzluğun ölüm riskini dolaylı olarak etkileyebileğini de işaret ediyor. Son araştırmayı yapan bilim insanlarına göre, "İnsanlar stresin kalp krizine neden olduğuna inanmaya devam edecek.

Bu bilimsel olarak doğru değil ancak buna inanmak insanların işine geliyor." Ancak uzmanlar çocukluk dönemindeki mutsuzlukların daha uzun süreli etkileri olabileceğini de yadsımıyor. Bilim insanları tüm yaşam seyrini kapsayan araştırmalar yapılması gerektiğini, örneğin çocukluktaki mutsuzluğun yetişkinlikteki sağlığı etkileyebileceğini belirtiyor.